ອາລົມຂອງພວກເຮົາແລະພາສາທີ່ພວກເຮົາເວົ້າ: ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງກັນບໍ?

ຄໍາເວົ້າຂອງພວກເຮົາແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງໂດຍກົງກັບການຄິດ. ເຖິງແມ່ນວ່ານັກຈິດຕະສາດຂອງໂຊວຽດ Lev Vygotsky ໄດ້ໂຕ້ຖຽງວ່າຮູບແບບການສື່ສານທາງຈິດວິທະຍາທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງມະນຸດແມ່ນເປັນໄປໄດ້ພຽງແຕ່ຍ້ອນວ່າພວກເຮົາ, ປະຊາຊົນ, ດ້ວຍການຄິດໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນຈິງ.

ເຕີບໃຫຍ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທາງດ້ານພາສາທີ່ແນ່ນອນ, ພວກເຮົາຄິດໃນພາສາກໍາເນີດຂອງພວກເຮົາ, ເລືອກຊື່ສໍາລັບວັດຖຸ, ປະກົດການແລະຄວາມຮູ້ສຶກຈາກວັດຈະນານຸກົມຂອງມັນ, ຮຽນຮູ້ຄວາມຫມາຍຂອງຄໍາສັບຕ່າງໆຈາກພໍ່ແມ່ແລະ "ເພື່ອນຮ່ວມຊາດ" ໃນຂອບຂອງວັດທະນະທໍາຂອງພວກເຮົາ. ແລະນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຮົາທັງຫມົດເປັນມະນຸດ, ພວກເຮົາອາດມີຄວາມຄິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສໍາລັບການຍົກຕົວຢ່າງ, ກ່ຽວກັບອາລົມ.

"ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າເອີ້ນນາງວ່າດອກກຸຫລາບ, ຢ່າງຫນ້ອຍບໍ່ແມ່ນ ... "

ໃນ​ຖາ​ນະ​ເປັນ​ຜູ້​ຄົນ​ທີ່​ມີ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທໍາ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ຄິດ​ແນວ​ໃດ​ກ່ຽວ​ກັບ​ອາ​ລົມ​ພື້ນ​ຖານ​: ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ​, ຄວາມ​ໃຈ​ຮ້າຍ​, ຫຼື​, ເວົ້າ​, ຄວາມ​ໂສກ​ເສົ້າ​? ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ທ່ານດຣ Joseph Watts, ນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກມະຫາວິທະຍາໄລ Otago ແລະຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນໂຄງການສາກົນເພື່ອສຶກສາຄວາມຫຼາກຫຼາຍລະຫວ່າງວັດທະນະທໍາຂອງແນວຄວາມຄິດທາງອາລົມ. ທີມງານຄົ້ນຄ້ວາຂອງໂຄງການປະກອບມີນັກຈິດຕະສາດຈາກມະຫາວິທະຍາໄລ North Carolina (ສະຫະລັດ) ແລະນັກພາສາສາດຈາກສະຖາບັນ Max Planck ສໍາລັບວິທະຍາສາດທໍາມະຊາດ (ເຢຍລະມັນ).

ນັກວິທະຍາສາດໄດ້ກວດເບິ່ງຄໍາສັບຕ່າງໆຈາກ 2474 ພາສາທີ່ເປັນຂອງ 20 ຄອບຄົວພາສາທີ່ສໍາຄັນ. ການນໍາໃຊ້ວິທີການຄິດໄລ່, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ກໍານົດຮູບແບບຂອງ "colexification", ປະກົດການທີ່ພາສາທີ່ໃຊ້ຄໍາດຽວກັນເພື່ອສະແດງແນວຄວາມຄິດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ semantic. ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ນັກວິທະຍາສາດມີຄວາມສົນໃຈໃນຄໍາທີ່ມີຄວາມຫມາຍຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງແນວຄວາມຄິດ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ໃນພາສາເປີເຊຍ, ຮູບແບບຄໍາດຽວກັນ "ænduh" ແມ່ນໃຊ້ເພື່ອສະແດງຄວາມໂສກເສົ້າແລະຄວາມເສຍໃຈ.

ຄວາມໂສກເສົ້າແມ່ນຫຍັງ?

ໂດຍການສ້າງເຄືອຂ່າຍຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງ colexifications, ນັກວິທະຍາສາດສາມາດເຊື່ອມໂຍງແນວຄວາມຄິດແລະການຕັ້ງຊື່ຂອງພວກເຂົາໃນຫລາຍພາສາຂອງໂລກແລະໄດ້ພົບເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ສໍາຄັນໃນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນພາສາຕ່າງໆ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ໃນພາສາ Nakh-Dagestan, "ຄວາມໂສກເສົ້າ" ຄຽງຄູ່ກັບ "ຄວາມຢ້ານກົວ" ແລະ "ຄວາມກັງວົນ". ແລະໃນພາສາ Tai-Kadai ທີ່ເວົ້າໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ແນວຄວາມຄິດຂອງ "ຄວາມໂສກເສົ້າ" ແມ່ນຢູ່ໃກ້ກັບ "ຄວາມເສຍໃຈ". ນີ້ເຮັດໃຫ້ຄໍາຖາມກ່ຽວກັບສົມມຸດຕິຖານທົ່ວໄປກ່ຽວກັບລັກສະນະທົ່ວໄປຂອງ semantics ຂອງອາລົມ.

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການປ່ຽນແປງໃນ semantics ຂອງອາລົມມີໂຄງສ້າງຂອງຕົນເອງ. ມັນ​ໄດ້​ຫັນ​ອອກ​ວ່າ​ຄອບ​ຄົວ​ພາ​ສາ​ທີ່​ຢູ່​ໃກ້​ກັບ​ພູມ​ສາດ​ທີ່​ໃກ້​ຊິດ​ມີ "ທັດ​ສະ​ນະ​" ທີ່​ຄ້າຍ​ຄື​ກັນ​ຫຼາຍ​ກ​່​ວາ​ອາ​ລົມ​ທີ່​ຢູ່​ຫ່າງ​ໄກ​ຈາກ​ກັນ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​. ເຫດຜົນທີ່ເປັນໄປໄດ້ແມ່ນວ່າຕົ້ນກໍາເນີດທົ່ວໄປແລະການຕິດຕໍ່ທາງປະຫວັດສາດລະຫວ່າງກຸ່ມເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຂົ້າໃຈທົ່ວໄປກ່ຽວກັບອາລົມ.

ນັກຄົ້ນຄວ້າຍັງພົບວ່າສໍາລັບມະນຸດທັງຫມົດມີອົງປະກອບທົ່ວໄປຂອງປະສົບການທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ສາມາດມາຈາກຂະບວນການທາງຊີວະພາບທົ່ວໄປ, ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າວິທີການທີ່ຄົນຄິດກ່ຽວກັບອາລົມແມ່ນຮູບຮ່າງບໍ່ພຽງແຕ່ໂດຍວັດທະນະທໍາແລະການວິວັດທະນາການ, ແຕ່ຍັງໂດຍຊີວະສາດ.

ຂະຫນາດຂອງໂຄງການ, ວິທີແກ້ໄຂເຕັກໂນໂລຢີໃຫມ່ແລະວິທີການເຮັດໃຫ້ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະພິຈາລະນາຢ່າງກວ້າງຂວາງກ່ຽວກັບໂອກາດທີ່ເປີດຢູ່ໃນທິດທາງວິທະຍາສາດນີ້. Watts ແລະທີມງານຂອງລາວວາງແຜນທີ່ຈະຄົ້ນຫາຄວາມແຕກຕ່າງຂ້າມວັດທະນະທໍາຕື່ມອີກໃນຄໍານິຍາມແລະການຕັ້ງຊື່ຂອງສະພາບຈິດໃຈ.

ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ມີຊື່

ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງພາສາແລະວັດທະນະ ທຳ ບາງຄັ້ງກໍ່ໄປເຖິງຕອນນັ້ນວ່າໃນວັດຈະນານຸກົມຂອງ interlocutor ຂອງພວກເຮົາອາດມີຄໍາສັບສໍາລັບຄວາມຮູ້ສຶກວ່າພວກເຮົາບໍ່ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອໂດດດ່ຽວເປັນບາງສິ່ງບາງຢ່າງແຍກຕ່າງຫາກ.

ຕົວຢ່າງ, ໃນພາສາຊູແອັດ, "resfeber" ຫມາຍຄວາມວ່າທັງຄວາມກັງວົນແລະຄວາມຄາດຫວັງທີ່ມີຄວາມສຸກທີ່ພວກເຮົາປະສົບກ່ອນການເດີນທາງ. ແລະຊາວສະກັອດໄດ້ໃຫ້ຄໍາສັບພິເສດ "tartle" ສໍາລັບ panic ທີ່ພວກເຮົາປະສົບໃນເວລາທີ່, ແນະນໍາບຸກຄົນກັບຄົນອື່ນ, ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຈື່ຊື່ຂອງລາວ. ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ບໍ່ແມ່ນບໍ?

ເພື່ອປະສົບກັບຄວາມອັບອາຍທີ່ພວກເຮົາຮູ້ສຶກສໍາລັບຄົນອື່ນ, ຊາວອັງກິດ, ແລະຫຼັງຈາກພວກເຂົາ, ພວກເຮົາເລີ່ມໃຊ້ຄໍາວ່າ "ຄວາມອັບອາຍຂອງສະເປນ" (ພາສາສະເປນມີປະໂຫຍກຂອງຕົນເອງສໍາລັບຄວາມອັບອາຍທາງອ້ອມ - "vergüenza ajena"). ໂດຍວິທີທາງການ, ໃນຟິນແລນຍັງມີຊື່ສໍາລັບປະສົບການດັ່ງກ່າວ - "myötähäpeä".

ການເຂົ້າໃຈຄວາມແຕກຕ່າງດັ່ງກ່າວເປັນສິ່ງສໍາຄັນບໍ່ພຽງແຕ່ສໍາລັບນັກວິທະຍາສາດເທົ່ານັ້ນ. ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກຫຼືໃນຂະນະທີ່ເດີນທາງ, ພວກເຮົາຫຼາຍຄົນຕ້ອງຕິດຕໍ່ສື່ສານກັບຜູ້ຕາງຫນ້າຂອງວັດທະນະທໍາອື່ນໆທີ່ເວົ້າພາສາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຄວາມເຂົ້າໃຈຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຄວາມຄິດ, ປະເພນີ, ກົດລະບຽບຂອງການປະພຶດ, ແລະແມ້ກະທັ້ງແນວຄວາມຄິດຂອງຄວາມຮູ້ສຶກສາມາດເປັນປະໂຫຍດແລະ, ໃນບາງສະຖານະການ, ການຕັດສິນໃຈ.